Première publication : janvier 2003, mise en ligne : lundi 7 juillet 2003, François de Sarre

 D’r-wo dî Paläontologë bezeïchnë àls unsr Uràhn, Homo erectus, wôr-a in Wirklichkeït äni Art vù Wildmànsch, met aquatisch Ông’wohnhèt, g’wéén ?
 S’gäbt ä paa rézentë Ôôngawë, wo do-dî Ôônsicht wurr b’schdäädigë !
 Klâr, s’isch ä gonzi Vôôrschdellung vùn unsra Vergôngëhèt, wo gäw do total ùmg’wälzt... awwa dut’s d’Wissenschaft nitt so uff da Wîs vùrwèèrts kùmmë, wenn regelmässich vùr d’eïgenë Dîr g’kèèhrt gäbt ?
 Zë-èrscht lôss’mir sîhn vùn da historischë Sicht hêa, wî’s je g’kùmmë isch, daß Homo erectus àls än ’Ahn’ vùm Homo sapiens ông’sîhn g’gäbt isch...

Dubois sä’ Irrdùm :

 Im Johr 1891, ä junga holländischa Ârz, Eugène Dubois, hàt uff Java d’Reschdë vùn eïm Hominidë g’funnë, wo-a de Nàmme "Pithecanthropus" gaww : dobeï wôr’s d’r selw Nàmmë, wie’s einscht Ernst Haeckel g’wählt hàt, wo sich dë sogenanntë Affe-Mànsch vùn Java g’draïmt hàt. Zweïfellos wejë da Näh vù dènë Insel Sumatra ùn Borneo, wo’s d’r Orang-Utan haït noch gäbt. Haeckel dät aach de Gibbon àls ä êngscht Verwôndda vùm Mansch ôôn’sîîhn.
 So wôr’s uff da Such vùm "missing link" g’wéén, wî Eugène Dubois aweïl ä Schädeldach ââsgruww met platta flîhënn Schdirn, in èbbë Sédiment vùm Solo Fluß ; nohêa gaww’s aach do-da Fund vù-n-äm Fémür manschlicha Typ, wo Dubois d’zù g’fihrt hàt, ’m Fossil dë Nàmme "Pithecanthropus erectus" së géén, was "uffrecht Affe-Mànsch" heïscht. Dubois sä’ Irrdùm lejjt jo sicha dobeï, im Pithekanthrop ä Zwüscheding zwüsch’ Affe ùn Uns zë sîhn, nur deswéj, weïl-a wî ä Aff ââssîht, ùn uff zwä Beïn lââft...
 Kurz vorm lätschd Weltkrîg, d’r ditsch Paläontolog Ralph von Koenisgswald grùww in Java mééh Reschdë ââs vùm Pithekanthrop, b’sùnnasch rîîsîjë Forme ( Meganthrop ). Nitt lông hêa, hàt ma aach àrich robüscht Forme g’funn met àrich dick Schädelwännë, dî ä million Johr èbbs datiert g’gäbt sîîn.
 Do-d’Hominidë, ùn ä paar ànna in China, Afrika ùn Europa, gêên jetzt klassifiziert in d’Gattung Homo [ ùn nimmééh in Pithecanthropus ], was fir dî Paläontologë ä dirèkdi Ableïtung zùm Homo sapiens erlààwt...

D’êchdë Natür vùm Pithekanthrop :

 Uff jédm Fàll hannelt’s sich dobeï nitt ùm ä-n-Affe-Mànsch, weïl dr Aff isch ä bààmläwënna Primat, wo nix ze dùn hàt met uns’m heïtigë Schwätzthémà ; s’kààn aach nitt d’Rééd sîîn vù äm primitîwë Mànsch, weïl-a vîllsevîll spëzialisiert isch... àwwa ’s kééne sich hannelë ùm än Mànsch met aquatischë G’wônnhètë. Ich dät sogaa sààn : ä richtiga Wassermôn, wo aach im Meer läwë kànn !
 D’r belgisch Anthropolog Marc Verhaegen hàt an do-dà Hypothése drùff g’schàfft, awwa im Rahmë vùn äna Entwigglung dër Gattung Homo ââs aff-ähnlichë Primatë, wo domôls in d’n-iwwaschwämmdë Wälda vùm Miozän g’lääwt hànn.
 Verhaegen hàt notiert, daß vîll Reschdë vùm Pithekanthrop sîn entdêggt in da Näh vùn Flîîß ( wî ùff Java ), odda nitt wîtt vùm Meer.
 Es gäbt archäologischë Beweïse vùm Pithekanthrop’ sä Passage ùff da indonésischë Insel Florès, wo gelejjt isch ùff da Route nôh Australien. Nun, aach wî d’r Ozean domôls am dîîfschdë wôr g’wéén, hàt’s noch ä Meeresarm zwüsch Florès ùn Asien g’gäbt. Klassisch Paläontologie lôsst do-dî Indringling met "Flösse" ’riwwakùmmë... Wî wôr’s awweïl, wenn d’r Pithekanthrop hàt richtich kéénnë schwimmë ?
 Marc Verhaegen erklärrt, daß d’großë Densität ùn Dichtichkèt vùm Pithekanthrop’ sä Knochë wurr kùmmë vùn da Adaptation in ä-n-aquàdischës Läwë. Sogaa d’typisch platti Form vùm Kopp, me’m vôôrsprängennë Rand iwwa de-n-Oïgë ( wî ä Visier ), wurr vùn do-da Schwimm-Adaptation hêa kùmmë... !

Homo erectus nageant

D’r Pithekanthrop wurr ze schnell groß

 Do-d’Annonce hàt d’wissenschaftlich Gemeïnschaft vor ä paa Monat arich iwwaràscht. Nôh äna Studië iwwa d’Zähn, Christopher Dean vùm University College of London isch zëm Schluß g’kùmmë, daß d’r Pithekanthrop kä Jünglingsalter hàt g’kéént : ä so wichtiges Stadium fîr’s Lernë ùn fir d’Reïfe vù jùngë Mànschë... D’r Pithekanthrop wurr met 12 Johr schon ä-n-Adült !
 "Klassisch" ôông’sîhn, dät also d’r Homo erectus vù d’Paläontologie dîsselwë Entwigglung folgë wî d’großë Affë : Schimpans, Gorilla odda Orang-Utan.

 So därfë-mir nun 2 Sortë vùn Hypothèsë ââsdrigge :

• Entwedda isch d’r Pithekanthrop äni Art vùn grobb’ Aff wo uffrecht gîht,

• Odda isch d’r Pithekanthrop ä Mànsch wo sich zëm Aff hin hàt entwiggelt .

 D’erschdë Hypothèse isch nitt arich gôngbar, weïl se doch nitt erklärt worum d’r Pithekanthrop uff zwä Beïn g’gông isch, ùn hàt allemô Fîîß g’hàt wî unsrë, ùn forwas hàd-a Zähnë g’hàt wî unsrë, ùn aach ä groß Hirn am 1100 cm³ ebbs ? D’r wôr also nitt ä Homo sapiens ’’im Entschdééh’’, wî d’Paläontologë noch glààwë !
 D’zwäädë Hypothèse isch schon bessa ùn mééh însichtsvoll. Klàr, mir därfë nitt schwätzë vù-na ’’Degeneration’’, awwa vîlmééh vù-na ’’Spezialisation’’. D’r Pithekanthrop gîht nitt ’zërigg’ nôh dë-n-Affë, er dùt bloss dänë äähnelë weje ’’Konvergenz’’ : deshàlw sîîht d’r Pithekantrop aôssa wî-n-Aff ! Däs isch wirklich nitt s’selw... Dôbeï bëhàlld-a ä groß Hirn ùn ä guddi Ôonlag, fîr zë géén uff zwä Beïn...

Forwàs ä-n-aquatisches Läwe ?

 Wenn’s klimatisch lông Schdéérùngë gàw, sînn mônchi Homo sapiens-Populationë verdrîîwë wurr bis uff’s Meer, odda Flußmîndungë ( tropisch Mangrovë ), wo’s Schùtz gàw, ùn aach reïchlich Nôôhrung fîr ôlli : Kràww, Algë, Schnack ùn Fusch.
 Wenn solch iwwel Verhältnissë lông hàllë, kônn ä kulturelli Dekadenz îînsetzë, wobeï schbädda-hin aach anatomisch großë Ônderùngë kéénë uffdààchë : d’Kiefer dùn sich verhärdë ùn verschwéérë, d’ Schdirn gäbt flach, d’r gônz Kopp gäbt annasch g’formt, dann d’Silhouette verännat sich schnell. Däs schtétë Läwe im Wasser bëgînschdigt ä schwèra Kéérperbaù ùn ä schdarka Skelett, wî zë sîîn isch aach beï anna Säugedîîr wo am Wasser läwë : Tapirë, Flußpääre, Elefantë...
 Däs schwêrë Skelett vùm Pithekanthrop loßt uns éwë an solch Dîîrë dènkë !
 Dann àls dî Populationë fescht konschtîtuïert wôrë, hàt mônch äna Pithekantrop kéénë fluß-ùffwärds gihn, bis in d’groß Wälda odda in d’hôh Berjë, wîtt vùm Ozean. So hàt d’r aquatisch Wildmànsch sich in ä ’’Waldmànsch’’ kéénë trànschformîerë...

Dî haïtigë ’’Waldmänschë’’ :

 Jed’r hàt vùm ’Yeti’ g’héért [ wôhrschèènlich än’Art Großàff vùm Himalaya ], vum ’Bigfoot’ ââs Amérika, odda vùm ’Almasty’ ââs Kaukasùs. Wàs hîë ind’ressant isch, s’isch daß Relikt-Populationë in Amérika odda in Asiën... iwwaläwendë Pithekanthropë [ oder aach Néanderdàler ], kéénnë noch exischdîerë ! Sicha isch d’Idée nitt naj, awwa bis jetzt hànn d’Forscher mééh an ’zërickg’bliewenë Ahnë’ g’denkt... Pèrsééhnlich dät ich sààn, es hànnelë sich éhà um ’pithékoïdë’ Mänschë [ odda ’pongoïdë’, wî Bernard Heuvelmans aasg’drickt hàt : d.h. ’ähnlich wî Pongo’ ]. Dî Pongoïdë sîîhn bloss ââs wî ä Großàff [ Gorilla odda so ebb’s ], doch gihn-së normal uff zwä Beïn wî mir... weïl së auch vùn dëne glîchë bipedë sapiens-Ahnë abschdàmmë wî mir !
 Ä pââ vù dô-dënë Waldmänschë läwë imma noch in da Näh vùm Wasser. So bërichdet d’r amérikanisch Forscher Ray Crowe vùn marinë ’Bigfoots’ in da Bucht vù Vancouver ( 1998 ). Aach d’r russisch Spezialischt vùm Wild- ùn Waldmànsch, Dmitri Bayanov ( 2001 ), verzäählt iwwa hôôrigë Hominidë wo g’sîîhn wurr beïm Schwimmë odda beïm Dââchë in dë Flîîß. In ä pââ Fällë im Kaukasùs ( M.-J. Koffmann, 1991 ) oder in Nord-Pakistan ( Jordi Magraner, 1992 ), sinn weïblichë Hominidë beschriëwë met arich lông Brùscht, wo iwwa ihr Schùller ’riwwa’hôôngt...
 Selbschtverstännlich isch’s nur ä Hypothèse, awwa vîlleïcht hàt sich do-dî Eïgenschaft dômols wäährë d’r aquatischë Phase entwiggelt, àlsdann dî Homo erectus-Mudda g’schwùmm isch met ehr’m Baby uff’m Buckel, ùn hàt d’Bruscht aach kéénë gäwë, wobeï s’Kinn an d’Hôôr ùn am Hals hàt mîîssë fèschthallë...

Femelle nageant avec bébé

’Toumaï ’ : än aquatisch’r Aff ?

 Vùrschës Johr wurr im Tschad vù d’Equipp um Professor Michel Brunet ä nàjja Hominid g’funn, dann im Juli 2002 àls Sahelanthropus tchadensis im englischë Magazin ’Nature’ b’schrîîewë.
 S’gàw schon Schdreït wäje dë-n-afrikànischë Australopithêkë, weïl s’sîîn Forscher wo meïnë, se wôrë d’Ahnë vùm Mànsch, odda dî vù d’Großàffë... ? Odda se seï ôlli ââsg’schdorwë ohn’ Dèszendänz.
 D’franzéésischë Paläontologin Yvette Deloison hàt schon feschtg’schdellt, daß d’Australopithêkë hànn Fîîß g’hàt wî dî Affë. Së hànn gudd kéénë uff d’Baïm kletterë. Uff’m 7 Millionë Johr àldë Tchad-Fossil, sîîht ma ùnnë am Schädel, daß s’okzipitalë Loch [ wodùrch dî Wirbelsôïlë in dë Kopp îîndringt ] isch wî beïm Mànsch g’formt ùn orientiert, ùn nitt seïtlich nôh hinnë versätzt wî beïm Gorilla odda Schimpàns !
 Doch, abg’sîîhn vùm kùrzë G’sicht ùn vù sä klëinë Eckzähnë, hàt ’Toumaï ’ ä Kopp wî Aff, met sogaa noch mééh robüscht Oïgërand ( Torus sus-orbitaris ). Domôls hàt ’Toumaï’ am großë Tschad-See g’läwt. Hàt’s ebbs zë dun met säna Schädelform ?  Wenn ma dô genàà hinsîîeht, isch dî Äähnlichkèt mè’m Pithékanthrop ( Homo erectus ) doch ufffällich... Schdammt d’r ’Toumaï ’ diregt vùn äna Art Wassermôn ? Däs dät erklärë worùm s’okzipitalë Loch unnë am Schädel schdeht ! Weïl-a sich vun d’Krokodilë mîîssë rèttë, hàt kéénë ’Toumaï ’ aach me’m Kopp nôh owwe im Wasser schwimmë, dobeï dî ’rùnnahängennë Äschtë vù dë Baïm met d’Händ kéénë grîîffë... fîr zë klétterë nuffa in dî sîch’rë Bââmkronë !

 So wôr ’Toumaï ’ vîlleïcht nix annasch wî än aquàdisch’r Aff’ ?

Homo erectus barbotant

[DESSINS de Robert Dumont]

BIBLIOGRAPHIE

BAYANOV Dmitri : In the Footsteps of the Russian Snowman, Crypto-Logos, Moscow, 1996.
Traduction français par Jean ROCHE : Sur la piste de l’homme des neiges russe, éditions Exergue, 2001.

CROWE Ray : The Sea Man - A Salt Water Sasquatch. Track Record # 76, 1998.

DEAN Christopher et al. : Growth processes in teeth distinguish modern humans from Homo erectus and earlier Hominins. NATURE, 414 : 628-631, London, 2001.

DECOBERT Olivier : Les hominidés d’Isturitz. http://perso.wanadoo.fr/odec/hominid-isturitz.htm, Octobre 2002.

DELOISON Yvette : L’homme ne descend pas d’un primate arboricole. Biom. Hum. et Anthropol., 17 : 147-150, Paris, 1999.

HEUVELMANS Bernard & Boris PORCHNEV : L’Homme de Néanderthal est toujours vivant, Plon, Paris, 1974.

KOFFMANN, Marie-Jeanne : L’almasty, yéti du Caucase. Archéologia, 269, 1991.

MAGRANER Jordi : Recherches sur les Hominidés reliques d’Asie Centrale, édité par Troglodytes, 1992.

ROCHE Jean : Sauvages et velus, éd. Exergue, Chambéry, 2000.

SARRE, François de : About the taxonomic status of "Wild Men" from the standpoint of Initial Bipedalism. Crypto, Hominology Special Number 2, 73-78, March 2002.

VERHAEGEN Marc et al. ( 2002 ) : Aquarboreal Ancestors ? - TREE ( Trends in Ecology & Evolution ) # 17 : 212-217, Studiecentrum Anthropologie, Mechelbaan 338, B-2580 Putte (Belgium) [ marc.verhaegen@village.uunet.be ].

--------

Nota : Le texte proposé ci-dessus est écrit en « platt », langue maternelle de l’auteur, toujours parlée en Lorraine, dans la Sarre et au Palatinat. Linguistiquement c’est du ’moyen-allemand’, comme le saxon qui servit à Martin Luther au XVI° siècle pour forger l’allemand moderne. Le « platt » est un langage germanique ( Rheinfränkisch ) apporté par les Francs, bien antérieur au Hochdeutsch... En France, le francique rhénan ( ou mosellan ) est parlé par près de 350 000 personnes dans plus de la moitié du département de la Moselle. Le lecteur intéressé pourra se rapporter au site ’plattweb’ : http://plattweb.free.fr.
Et pour faire la connaissance de Dudweiler, mon village natal [ qui fut le plus gros bourg d’Europe avec 30 000 habitants ; maintenant, c’est un ’quartier’ de Saarbrücken... ], il y a le très beau site de Günter Fell : http://www.fell-dudweiler.de/